တစ္ေလာက လုပ္ငန္းငယ္ကေလးတစ္ခုက လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံမိၿပီးသူခံစားရတာေတြ၊ သူႀကံဳေတြ႕ေနရတာေတြကို ေျပာျပလို႔နားေထာင္ခဲ့ရတယ္။ သူကစားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ကုိင္ေနတဲ့သူပါ။ အလုပ္သမား၀န္ထမ္းအင္အားငါးဆယ္ခန္႔ရွိပါတယ္။ လုပ္ငန္းငယ္ေလးဆုိေတာ့ ပိုင္ဆုိင္မႈနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈေရာေထြးေနတာေပါ့။ သူပဲ လုပ္ငန္းရွင္၊ သူပဲမန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနပါတယ္။ သူေျပာျပတာေတြက ဒီလိုပါ။
“တစ္ေလာက သတင္းစာမွာ ပညာေပးေမတၱာရပ္ခံခ်က္ဆုိၿပီး ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီပညာေပးေမတၱာရပ္ခံခ်က္ကလူမႈေရးအဖြဲ႕က ထုတ္ျပန္တာပါ။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဖတ္ႏုိင္တဲ့ အာမခံစိစစ္ေရးကတ္ျပားေတြလုပ္ေပးမယ္ဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းကအလုပ္သမားေတြကို လူမႈဖူလုံေရးကတ္လုပ္ခုိင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းက အလုပ္သမားေတြကလည္းအၿမဲတမ္းရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ၀င္လိုက္၊ထြက္လုိက္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ လူမႈဖူလုံေရးမွာ စာရင္း၀င္ေနတာက ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္ပဲရွိေနတယ္။ အဲဒီဆယ့္ငါးေယာက္ကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ကလူမႈဖူလုံေရးေၾကးေတြဘာေတြျဖတ္ေနတာမလုပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာပဲ ထည့္ေပးေနတာ၊ သူတို႔ရဲ႕သာေရး၊ နာေရးကိစၥေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲတာ၀န္ယူလုပ္ကုိင္ေပးေနတာေပါ့။ အခုေတာ့ လူမႈဖူလုံေရးဥပေဒအသစ္ထြက္လာတာလို႔ ၾကားမိတာရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္းေထာက္ပံ့စရာရွိရင္ အရင္ကလိုမ်ားမ်ားစားစားေထာက္ပံ့စရာလိုေတာ့ဘူးဆိုၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြအားလုံးကို လူမႈဖူလုံေရးကတ္ျပားလုပ္ခိုင္းလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ စၿပီးျပႆနာတက္ေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ အရင္လအတြက္ပါျပန္ၿပီးသြင္းေပးရမယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္သမားေတြကို ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာပဲသြင္းေပးလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္လက်ေတာ့ အလုပ္သမားေတြအားလုံးကိုေခၚၿပီးေျပာျပလုိက္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကို သူတုိ႔လစဥ္၀င္ေငြရဲ႕ ၄ ရာခိုင္ႏႈန္းကို လူမႈဖူလုံေရးေၾကးထည့္ရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္က ၂ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ သူတုိ႔တေတြက ၁ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းထည့္၀င္ရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕လစဥ္၀င္ေငြထဲကေနျဖတ္ေတာက္ရမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။သူတို႔ေလးေတြကလည္း ဘာမွမေျပာၾကပါဘူး။ သူတို႔တေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ကရွင္းျပထားပါတယ္။ ေဆး၀ါးကုသလုိ႔ရတဲ့အေၾကာင္း၊ က်န္တဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေတြလည္းရွိတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပထားတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အလုပ္သမားေလးတစ္ေယာက္က အေအးမိၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီဌာနရဲ႕ေဆးခန္းကို သြားတယ္။ အဲဒီမွာ တာ၀န္ရွိတဲ့အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက သူ႔ကိုေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲေပါ့။ သူကတစ္ႏွစ္ရွိၿပီလို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္သမားေလးက လြယ္လြယ္ေျဖလုိက္တာပါဗ်ာ။သူက ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ အလုပ္လုပ္တာတစ္ႏွစ္ရွိၿပီဆုိတာက တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္တစ္ႏွစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ၀င္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတာပါ။ အလြန္ဆုံးရွိလွ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ သူအလုပ္လုပ္တာ သုံးလပါပဲ။ဒါေပမဲ့ အဲဒီအလုပ္သမားေလးနဲ႔ စာေရးေပးလုိက္တယ္ဗ်ိဳ႕။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီးထည့္၀င္ေၾကးေတြသြင္းရမတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္သြားၿပီး အဲဒီ႐ုံးကို သြားရွင္းျပရတယ္။
ၿပီးေတာ့ အခြန္အခကလည္းမ်ိဳးစုံပါပဲဗ်ာ။ စည္ပင္သာယာခြန္ရွိတယ္၊ စီမံခန္႔ခြဲေရးရန္ပုံေငြရွိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္းနားလည္ပါတယ္ဗ်ာ။ အခြန္အခရွိမွ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္လို႔ရမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အခြန္ဦးစီးဌာနကို သြင္းရတာလည္းရွိေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ဌာနေတြကလည္း အလွဴေငြေကာက္ခံစာေတြရွိေသးတယ္ဗ်ိဳ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း က်သင့္တဲ့အခြန္အခေပး၊ လွဴသင့္တဲ့အလွဴေငြထည့္ေပါ့ဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ဥပမာ ေဆးစစ္တဲ့ က်န္းမာေရးစစ္တဲ့ကိစၥဆုိပါစုိ႔။ က်န္းမာေရးဌာနကလည္း စစ္တယ္၊ စည္ပင္သာယာကလည္းစစ္တယ္၊ လူမႈဖူလုံေရးကလည္းစစ္တယ္။ အားလုံးအတြက္ က်န္းမာေရးေဆးစစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုန္က်စရိတ္ေတြေပးရေတာ့တာပဲ။ ဌာနတစ္ခုတည္းက စစ္တာနဲ႔ မျပည့္စုံ၊ မလုံေလာက္ဘူးလားဗ်ာ။
အခုလည္း လွ်ပ္စစ္မီတာခေတြ ေစ်းတက္ျပန္ၿပီဗ်ိဳ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ညစ္ၿပီးရင္း စိတ္ညစ္ရင္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းကုိ ေစ်းတက္ၿပီးေရာင္းရဦးမယ္။ ေစ်းမတက္ခ်င္ဘဲနဲ႔ တက္ရဦးမယ္။ ေစ်းတက္တုိင္းလည္း အဆင္ေျပတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ကုန္က်စရိတ္ေတြမ်ားလာလုိ႔သာ ေစ်းတက္ရတာပါ။ ၀ယ္ယူစားသုံးတဲ့သူအေနနဲ႔ေစ်းႀကီးတယ္လို႔ျမင္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေရာင္းအားတက္ၿပီး အျမတ္ေတြအမ်ားႀကီးရတာမဟုတ္ဘူး။ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္မနည္းႀကိဳးစားေနရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကလည္း လုပ္ငန္းရွင္လို႔သာအမည္ခံေနရတာပါဗ်ာ။ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ရင္းနဲ႔ ဒီဘ၀ေရာက္ခဲ့တာ။ အခုလည္းသူေဌးႀကီး၊ သူႂကယ္ႀကီးျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ေနေအာင္လို႔မနည္းႀကိဳးစားေနရတယ္။ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ေနေအာင္လုိ႔ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပႀကီးပြားဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုအပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မီွခိုေနတဲ့အလုပ္သမားေတြအားလုံးအဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ကုိင္ေနရတာဗ်ိဳ႕။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အလုပ္သမားျပႆနာမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေထာက္ပံ့သင့္တာ ေထာက္ပံ့ပါတယ္။ ေပးကမ္းသင့္တာေပးကမ္းပါတယ္။ သာေရး၊ နာေရး၊ က်န္းမာေရးတို႔နဲ႔ပတ္သက္ရင္လည္း လုပ္ခလစာျဖတ္ေတာက္တာေတြမလုပ္ပါဘူး။ ကုန္က်စရိတ္ေတြမ်ားလာေတာ့ သူတို႔ကို လုပ္ခလစာမတိုးေပးႏုိင္တာဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အနည္းဆုံးလုပ္ခလစာသတ္မွတ္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ေပးႏုိင္တဲ့အေနအထားျဖစ္ပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ”
အဲဒီလိုေျပာဆုိၿပီး ေမာသြားတဲ့အတြက္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကုိ ေသာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အျပင္ဘက္ကုိ ေငးၿပီးၾကည့္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေငးၿပီးၾကည့္ေနတာကလည္း စဥ္းစားခန္း၀င္ေနတာပါ။ ေရွ႕လာမည့္ႏွစ္အပိုင္းအျခားကာလေတြမွာ သူဘယ္လုိ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားဦးမလဲဆိုတာေပါ့။လုပ္ငန္းငယ္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္ေစအခြန္ကိစၥအပါအ၀င္ တျခားကုန္က်စရိတ္ေတြရွိေနမွာပဲျဖစ္တယ္။ စ၊ လယ္၊ ဆုံးကုန္က်စရိတ္အားလုံးေပၚမွာ တြက္ခ်က္ၿပီးထုတ္ ကုန္ပစၥည္းေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးစား၊ အလတ္စားလုပ္ငန္းေတြ ရွင္သန္ႏုိင္ပါေစလို႔ပဲေမွ်ာ္လင့္မိပါေတာ့တယ္။
Source: HR Journal
No comments:
Post a Comment