ျပင္းျပေသာစိတ္ဆႏၵ ႏွင့္ အေလ့အထ

(Burning Desire & Habit)

ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုရဖို႔အတြက္ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ေနၾကရပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု ရဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူ ေပးႏိုင္တဲ့ မ်ားစြာေသာ အခ်က္အလက္ေတြထဲက စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်က္အလက္ အခ်ိဳ႕ကို ေရးသားလိုက္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အတြက္ ေခါင္းစဥ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) နဲ႔ အေလ့အထ (Habit) ႏွစ္ခုလံုးဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ ၂-ခုပါ။ တကယ္ေအာင္ျမင္ ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပင္းျပတဲ့စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) ရွိဖို႔လိုသလို ပံုမွန္လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အေလ့အထ (Habit) ရွိဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ပံုမွန္လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိတဲ့အခါ စိတ္က လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ က လိုက္မလုပ္ႏုိင္တာမ်ိဳးေတြ႕ရ တတ္ပါတယ္။ စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ စာေရးသူငယ္စဥ္က ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္က မနက္ ၁၀-နာရီ က ညေန ၄-နာရီ အထိ ပါ။ အဲဒီအတြက္ စာေရးသူရဲ႕ စာၾကည့္ခ်ိန္က မနက္ ၇-နာရီ က ၉-နာရီ အထိ တစ္ႀကိမ္၊ ညေနပိုင္းမွာ ညေန ၅-နာရီ က ၆-နာရီ အထိ တစ္ႀကိမ္ စုစုေပါင္း ၂-ႀကိမ္ရွိပါတယ္။ စုစုေပါင္း စာၾကည့္ခ်ိန္ဟာ ၅-နာရီ ရွိပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသား ဘဝကေန အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝအထိ တေန႔ ၅-နာရီ ဆိုတဲ့ စာၾကည့္ခ်ိန္ဟာ လံုေလာက္မႈ ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးသူတို႔ငယ္စဥ္က ရြာမွာ က်ဴရွင္လည္း တက္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ (ခုကေလးေတြ ကေတာ့ က်ဴရွင္တတ္ေနၾကရပါၿပီ) ည ၈-နာရီေက်ာ္ဆိုရင္ စာေရးသူတို႔ ေတာသဘာဝအရ တစ္ရြာလံုး အိပ္ရာဝင္ၾကပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ စာေရးသူရဲ႕ ဇီဝနာရီ (Biological Clock) ဟာ အဲဒီအေလ့အထကို က်င့္သားရေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အလယ္တန္းၿပီးေျမာက္လို႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝ ေရာက္တဲ့အခါ စာေရးသူ ငယ္စဥ္က စာၾကည့္ခ်ိန္အျဖစ္ေပးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြ အျဖစ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ မနက္မိုးလင္း က်ဴရွင္ကိုေျပး ညေနေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရခ်ိဳးၿပီး က်ဴရွင္ ဆက္ေျပးရပါတယ္။ ညဖက္အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ထမင္းစားၿပီး စာၾကည့္စားပြဲထိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စေတြ႕ေတာ့ တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဇီဝနာရီ (Biological Clock) က အခ်က္ေပးေန ပါတယ္။ စာၾကည့္စားပြဲကို ထိုင္တာနဲ႔ အိပ္ခ်င္လာပါတယ္၊ စိတ္က ဆက္က်က္ခ်င္ေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါအခါ အိပ္ငိုက္ပါတယ္။ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မငိုက္ေစဖို႔ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဘက္ စတာေတြကို အလွည့္က် လုပ္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေမေမေကၽြးေမြးတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို စားေသာက္ၿပီးေတာ့ စာေတာ့ ဆက္မက်က္ျဖစ္ဘဲ အိပ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ အဆင္မေျပေတာ့ အိပ္ငိုက္လာရင္ အေဖနဲ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္လာေတာ့လည္း ပင္ပန္းၿပီးေတာ့ အိပ္ပါေတာ့တယ္။ အလုပ္တစ္ခုၿပီးေျမာက္ဖို႔ အတြက္ ပံုမွန္လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အေလ့အထဟာ အေရးႀကီးတဲ့ က႑ တစ္ခုပါ။
အဲဒီေတာ့ ေမေမက “သားရယ္ ဒီႏွစ္ ၁၀-တန္းကို မေျဖေတာ့ဘဲ ေနာက္ႏွစ္မွပဲ ေျဖပါလား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္က ၁၀-တန္းမွာ ၁၅-ႏွစ္ပဲ ရွိေသးေတာ့ ေနာက္ႏွစ္မွ ေျဖလည္း အသက္မႀကီးေသးေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးလို႔ မဟုတ္ဘဲ သနားလို႔ ေျပာတာပါ။) အိပ္ငိုက္လိုက္၊ အိပ္ေပ်ာ္လိုက္နဲ႔ စာေတြကို က်က္ႏုိင္သေလာက္ပဲ ဆက္က်က္ရင္းနဲ႔ တေန႔မွာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ ေက်ာင္းကိုယ္စားလွယ္ ေရြးမယ္လို႔ ေၾကျငာပါတယ္။ ေက်ာင္းအဆင့္ စာေမးပြဲ ၃-ႀကိမ္စစ္ၿပီးေတာ့ အဆင့္-၁ ကေန ၃ အထိ ၃-ေယာက္ နဲ႔ ဘာသာရပ္အလိုက္ အမွတ္အမ်ားဆံုး ရတဲ့သူေတြကို ေက်ာင္းရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္မွာပါ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီသတင္းကို အေမ နဲ႔ အေဖကို ေျပာပါတယ္။ “အဆင့္-၁ ရရင္ ဆိုင္ကယ္ ဝယ္ေပးမယ္” လို႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) က စာေရးသူရဲ႕ ရင္ထဲကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူတို႔ ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္တဲ့သူဟာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရပါတယ္။
အဲဒီ ဆုိင္ကယ္ကို လိုခ်င္တဲ့ ျပင္းျပတဲ့စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) ဟာ စာေရးသူရဲ႕ အိပ္ခ်င္စိတ္ ကို ေဖ်ာက္ပစ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္၊ ဇီဝနာရီ (Biological Clock) အရ ပံုမွန္ျဖစ္ေနတဲ့ အေလ့အထကို ေက်ာ္ျဖတ္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ကို ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ အဆင့္-၁ ေတာ့မရခဲ့ေပမယ့္ အဆင္-၂ နဲ႔ ေက်ာင္းကိုယ္စားျပဳအျဖစ္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္အဆင့္ေတြ အထိယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရၿပီး ဆုေတြ ရွရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစာ နဲ႔ ႐ူပေဗဒ ဘာသာရပ္ ၂-ခုမွာလည္း အမွတ္အမ်ားဆံုးရရွိၿပီး ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ထူးခၽြန္ဆုေတြ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ပဲ ၁၀-တန္းမွာေသခ်ာေပါက္ က်႐ႈံးေတာ့မယ့္ အျခအေနက ဂုဏ္ထူး မထြက္ေပမယ့္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ “စိေတန နိယေတာ ေလာေကာ၊ စိတ္သည္ ေလာကႀကီးတြင္ အရာရာေဆာင္ႏိုင္၏” လို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကား ေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္း ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
လူေတြကို ေအာင္ျမင္ခ်င္လား ? ခ်မ္းသာခ်င္လား ? လို႔ ေမးရင္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္ လို႔ ေျဖၾကမွာက မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆႏၵျပင္းျပလဲ ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာ အထိ ေအာင္ျမင္ခ်င္လဲလို႔ ဆက္ေမးရင္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစား သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုရဖို႔အတြက္ ေသခ်ာတဲ့ပန္းတိုင္ (Definite Goal) နဲ႔ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ တိက်ေသခ်ာတဲ့ ပန္းတိုင္လည္း ရွိၿပီ၊ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵ လည္း ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ကို သြားရမယ့္လမ္းကို ေတြ႕ေအာင္ရွာေဖြပါလိမ့္မယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ … ဒီေဆာင္းပါးမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာက ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ ျပင္းျပတဲ့စိတ္ဆႏၵ (Burning Desire) အေၾကာင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ “တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္၊ အဟုတ္ျဖစ္ရမယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို ေမြးျမဴၿပီး ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ကို ရင္ထဲကိန္းထားၿပီး လွမ္းေမွ်ာ္ကာ အေရာက္လွမ္းလိုက္ပါ။ မုခ် ေအာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။