မိမိဘ၀မွာ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚမွာ ထုိက္တန္တဲ့ ဆုလာဘ္ မရရိွခဲ့ဘူးလုိ႔ ေတြးထင္သူ ေတြ ဒီကမၻာမွာ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ရန္ကုန္ ဘေဆြေျပာသလို ေျပာရရင္ “မင္းလိုလူစား အမ်ားႀကီးေဟ့”လုိ႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေတာ့လည္း
“ေအးဗ်ာ၊ ခုလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္ လို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္ဗ်ာ တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ” လုိ႔ ေျပာၿပီး အတိတ္ကိုတမ္းတကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတတ္ပါေသး တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အတိတ္က ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ရိွေနဖို႔လိုပါတယ္။ မေန႔က ေရႊထီး ေဆာင္းခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္ကို ဘယ္သူမွလည္း စိတ္၀င္စားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ တုန္းက သူေဌးႀကီးျဖစ္ေစ၊ ဘုရင္ႀကီး ျဖစ္ေစ ဒီေန႔ဘာမွမဟုတ္ရင္ ဘာမွ အသိအမွတ္ျပဳၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ဒါကိုအျပစ္တင္ေနလို႔ မရပါ။ လူ႔သဘာ၀ပဲလုိ႔ သေဘာထားရပါ လိမ့္မယ္။
ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္း ျခင္းဟာ ကံအေၾကာင္းတရားနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ပတ္သက္ပါတယ္။ ေအးစက္ေနတဲ့ အာလူးဟင္းကို ဘယ္သူမွမစားခ်င္ၾကပါ။ မေန႔က ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ ဘယ္သူမွ မေနထိုင္ခ်င္ၾကပါ။ လူတစ္ေယာက္ ဟာ သူ႔ဘ၀မွာ အေအာင္ျမင္ဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါ တယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ သာမန္စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ဒီေနာက္ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေရးခဲ့ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ တစ္ခါက ရရိွဖူးတဲ့ေအာင္ျမင္မႈအေၾကာင္းကို လူေတြၾကားမွာ ျပန္လည္တူးေဖာ္ရင္း ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုလူစားမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ထဲမွာ ဘယ္ႏွခါ ေလာက္ ေတြ႕ခဲ့ၾကဖူးၿပီလဲ။ မေန႔ တစ္ေန႔ကရရိွခဲ့ဖူးတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ အေပၚသာ သာယာဖက္တြယ္ၿပီး စားၿမံဳ႕ျပန္ေနမယ္ဆိုရင္ ဒီကေန႔ မိမိတို႔ ေသဆံုးသြားၾကပါလိမ့္မယ္။*****တစ္ခါက စစ္ဘက္အရာရိွ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နပိုလီယံထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး လူငယ္ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို ရာထူးတိုးေပး ဖုိ႔ တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ နပိုလီယံက
“သူ႔ကို ဘာျဖစ္လုိ႔ ရာထူး တိုးေပးေစခ်င္တာလဲ” လုိ႔ေမးပါတယ္။
လူငယ္ဗိုလ္ႀကီးဟာ မၾကာမီရက္ အတြင္းက တုိက္ပြဲမွာ သူမတူေအာင္ သတိၱဗ်တိၱနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေအာင္ပြဲဆင္ ႏိုင္ခဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အရာရိွေတြ တင္ျပၾကေတာ့ နပိုလီယံက အတန္ ၾကာေအာင္ စဥ္းစားၿပီး
“ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေျပာပါဦး ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့ ေရာ သူဘာေတြလုပ္သလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ အရာရိွေတြက ဘယ္လို ဘယ္ပံု ျပန္ေျဖေၾကာင္းကိုေတာ့ မသိရပါ။ ဒါေပမဲ့ အဆိုပါ လူငယ္ ဗိုလ္ႀကီး အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္စံုတစ္ရာမွ် မၾကားရ ေတာ့ပါဘူး။
ကမၻာေလာကမွာ လူစားႏွစ္စား ရိွပါ တယ္။
ထူးထူးျခားျခားကိစၥမ်ားကိတစ္ခါ တစ္ရံ ထုတ္ေဖာ္ျပသတတ္တဲ့ လူစားမ်ဳိးနဲ႔၊ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အေကာင္း ဆံုးေတြကိုခ်ည္း လုပ္ေဆာင္ျပဖို႔ အားကိုးအားထားျပဳႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ေအာင္ျမင္မႈတစ္စံုတစ္ရာ ရယူဖူး႐ံုနဲ႔ သာယာယစ္မူးေနတတ္သူ၊ ေကာက္ ႐ိုးမီးလို ဟုန္းခနဲထေတာက္ၿပီး ပြဲၿပီးမီးေသျဖစ္သြားသူ၊ ေျဖးေျဖးနဲ႔ မွန္မွန္ ပံုမွန္ေဆာင္ရြက္သူတို႔ျဖစ္ပါ တယ္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ခါေလာက္လက္စြမ္းျပၿပီးတာနဲ႔ ေလးငါးဆယ္ရက္စာ ဖူလံုသြားၿပီလို႔ ေတြးထင္ေနရင္ေတာ့ ျပာပံုထဲ ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီေန႔ရရိွတဲ့ ဆုလာဘ္ဟာ ဒီေန႔လုပ္ေဆာင္မႈ အတြက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာက ဒီေန႔အတြက္ပဲ တန္ဖိုးရိွပါ တယ္။
“မေန႔က ငါသူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ ထိ ခ်စ္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ သူမသိဘူး လား၊ ဒါနဲ႔ေတာင္ သူက ဘာ့ေၾကာင့္ ငါ႔ကိုျပန္မခ်စ္ႏိုင္ရတာလဲ”လို႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ဒီေန႔ အခ်စ္ခံခ်င္ရင္ ဒီေန႔ ခ်စ္တတ္ရပါမယ္။ မနက္ျဖန္ အခ်စ္ဟာ ဒီေန႔ ဒီေနရာမွာ မရိွေသး ပါ။ မေန႔က အခ်စ္ကလည္း က်န္ရစ္ ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ အလုပ္လုပ္လို႔ ဒီေန႔ အက်ဳိးခံစားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ မေန႔ကေအာင္ျမင္မႈ ကို ငွားယူၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္၀တဲ့ ဘ၀မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္လို႔မရပါ။ မေန႔က ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူ သင့္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အသိတရား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕မာနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္႐ုပ္ပံုလႊာ မ်ားကို အတိတ္က ေအာင္ျမင္မႈ အေပၚမွာသာ ယစ္မူးေနဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ေအးစက္ေနတဲ့ အာလူးဟင္း ေကၽြးသလိုမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ မိမိတို႔အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္အထင္ကရ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ရပ္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမစြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ဘူးဆုိရင္ ဒီေန႔ေအာင္ျမင္မႈရရိွဖို႔ ဒီေန႔ပဲ ထပ္မံႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ရပါ လိမ့္မယ္။ ေလွကားခါးလယ္မွာ ထိုင္ေနၿပီး ကိုယ္တက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ေလွကားထစ္ေတြအေပၚ ေက်နပ္အားရေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးပါ။ ေရွ႕ဆက္တက္ရမယ့္ ေလွကားထစ္ ေတြကို တစ္ထစ္ျခင္း၊ တစ္ထစ္ျခင္း ဆက္လက္တက္သြားဖို႔ လုိပါတယ္။
ဒီေန႔ ေမတၱာထားပါ။ ဒီေန႔ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါ။ ဒီေန႔ မွ်ေ၀ ခံစားပါ။ ဒီေန႔မွာပဲေနပါ။ ဒီေန႔ အားထုတ္မႈအတြက္ ရလာမယ့္ ဆုလာဘ္ကို လက္ခံပါ။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ဒီကေန႔ရဲ႕ ခြန္အားျပည့္၀တဲ့ အစားအစာမ်ားကို စားေသာက္ေနထိုင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ေအးစက္စက္အာလူးဟင္းကို စားရသလိုမ်ဳိး ဘုရင္ျဖစ္တုန္းက ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ရတဲ့ပံုျပင္ကို ျပန္လည္တမ္းတေနဖို႔ မလုိေတာ့ပါ။
ေအာင္သစ္ (HR Journal)
No comments:
Post a Comment