တစ္ခါတုန္းက ဒသနိကေဗဒ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ က အတန္းမစခင္မွာ စားပြဲေပၚမွာ ပစၥည္း ပစၥယ တခ်ိဳ႕ တင္ၿပီးေတာ့ ရပ္ေနပါတယ္ … ။
အတန္းလည္းစေရာ … ဘာမေျပာညာမေျပာ နဲ႔ ခရား အလြတ္တစ္ခု ကို ယူၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ခဲေတြ ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ “ဒီ ခရားက ျပည့္ေနၿပီလား” လို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးလိုက္ပါတယ္ … ေက်ာင္းသား ေတြကလည္း “ျပည့္္ေနပါၿပီ” လို႔ ေျဖၾကပါတယ္ … ။
ၿပီးေတာ့မွ “ဒီ ခရားက ျပည့္ေနၿပီလား” လို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးလိုက္ပါတယ္ … ေက်ာင္းသား ေတြကလည္း “ျပည့္္ေနပါၿပီ” လို႔ ေျဖၾကပါတယ္ … ။
အဲဒါနဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ေကာက္ၿပီးတာ့ ခရားထဲကို ေလာင္းထည့္ လိုက္ပါတယ္ … ။ ခရားကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း လႈပ္ၿပီးေတာ့ ဆက္ထည့္ပါတယ္ … ။ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလး ေတြက ပထမ ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာက္ခဲေတြၾကားက ေနရာလြတ္ေလးေတြကို … ရသေလာက္ ေနရာဝင္ယူ ၾကပါတယ္။
ပါေမာကၡႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြကို “ဒီ ခရားက ျပည့္ေနၿပီလား” လို႔ ဆက္ေမးျပန္ပါတယ္ … ။
ေက်ာင္းသားေတြကလည္း “ျပည့္္ေနပါၿပီ” လို႔ ထပ္ေျဖၾကျပန္ပါတယ္ … ။
ဆက္ၿပီးေတာ့ ပါေမာကၡႀကီးက သဲတစ္ဗူးကို ယူၿပီးေတာ့ ခရားထဲကို ေလာင္းထည့္ျပန္ပါတယ္ … ။ သဲေတြကလည္း ခရားထဲမွာရွိတဲ့ ေနရာလြတ္မွန္သမွ် ေနရာဝင္ယူလိုက္ပါတယ္ … ။
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ပါေမာကၡႀကီးက “ခရားက ျပည့္ၿပီလား” ေမးျပန္ပါတယ္ … ။
ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း “ဟုတ္ကဲ့ပါ” လို႔ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ေျဖၾကပါတယ္ …. ။
“ကဲ … ဒီခရားကို မင္းတို႔ ဘဝ လို႔ ဆိုၾကပါစို႔ … ေက်ာက္ခဲေတြက မင္းတို႔ဘဝရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ အရာေတြပဲ … ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစု၊ က်န္းမာေရး၊ ေတြေပါ့ … က်န္တဲ့အရာေတြ ဆံုး႐ႈံးရင္ ေတာင္မွ အေရးႀကီးတာေတြက ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ က်န္ေနေသးပါတယ္ … ။ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြကေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္၊ အိမ္၊ ကား စတဲ့ အျခားကိစၥေတြေပါ့ … ၊ သဲေတြကေတာ့ ဘဝရဲ႕ အေသးအဖြဲ႔ကိစၥ ေလးေတြေပါ့ …
တကယ္လို႔သာ မင္းတို႔က သဲေတြကိုသာ ခရားထဲကို အရင္ထည့္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ေက်ာက္ခဲေတြ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ထည့္ဖို႔ ေနရာ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
မင္းတို႔ရဲ႕ လုပ္ႏုိင္သမွ် စြမ္းအားေတြ၊ အခ်ိန္ေတြကို အေသးအဖြဲ႔ ကိစၥေလးေတြအတြက္ပဲ အသံုးျပဳ လိုက္မယ္ဆိုရင္ အျခားအေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး … ။
ဒါေၾကာင့္ အေရးႀကီးတာကို အရင္လုပ္ၾကပါ … ၊ မိသားစုကို အခ်ိန္ေပးပါ၊ အလုပ္ကိစၥေတြကို ဂ႐ုစိုက္ပါ … က်န္တာေတြ ကေတာ့ သဲေတြလိုပါပဲ … ” လို႔ ပါေမာကၡႀကီးက ဆံုးမပါတယ္ … ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝေတြတိုင္းဟာ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါ … ကုန္လြန္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္လိုခ်င္လုိ႔ မရပါဘူး …
ဒါေၾကာင့္မို႔ ရထားတဲ့ လူဘဝ အခ်ိန္ခဏေလးကို ဘဝအတြက္ အေရးမပါတာေတြ နဲ႔ မကုုန္ဆံုးေစဘဲ … အေရးႀကီးတာေတြကုိ
အရင္လုပ္ၿပီး … တန္ဖိုးရွိေအာင္ လုပ္ၾကပါစို႔ …. ။
အရင္လုပ္ၿပီး … တန္ဖိုးရွိေအာင္ လုပ္ၾကပါစို႔ …. ။
ေမတၱာျဖင့္
ေအာင္ကိုဦး(UMK)
No comments:
Post a Comment