အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာကလည္း သက္ဆိုင္ရာက ဥပေဒျပ႒ာန္းထားတာမ်ိဳးထက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လုပ္ငန္းအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔အလုပ္လုပ္ေနသူအလုပ္သမားေတြရဲ႕ၾကားကလုပ္ပိုင္ခြင့္လို႔ဆိုရင္လည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ ဒီေန႔အထိအေျပာင္းမလဲမရွိေသးဘဲ ရွင္သန္ေနတဲ့လုပ္ပိုင္ခြင့္လို႔ေျပာရင္လည္း ရပါလိမ့္မယ္။
လုပ္ငန္းခြင္မ်ားထဲက အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဟာ မျဖစ္မေနေတာင္းဆိုထားတာသို႔မဟုတ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကျပ႒ာန္းထားတာထက္ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္နဲ႔ သူလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ကုမၸဏီအဖြဲ႕အစည္းေတြက ၾကည္ၾကည္ ျဖဴျဖဴေပးအပ္ထားတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကုမၸဏီမွာအလုပ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့၀န္ထမ္းေတြ၊ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြအျပင္ ကုမၸဏီရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကိုလည္း အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက အေထာက္ အကူေပးႏုိင္ပါတယ္။ “ကၽြန္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကၽြန္းမွီ” အေျခအေနမွာႏွစ္ဖက္စလံုးရဲ႕ ေရွ႕ေရးကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါလိမ့္မယ္။
လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘယ္လုပ္ငန္းခြင္မွာမဆို ေလးမ်ိဳးေလာက္ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးဟာ တန္းစီရာမွာ ေရွ႕ေနာက္လြဲခ်င္လြဲႏိုင္ေပမဲ့ အေျခခံကေတာ့အတူတူပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္၀န္ထမ္း ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္အလုပ္သမားမဆုိသူလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ တရားမွ်တစြာေျဖရွင္းႏိုင္ခြင့္ ရွိရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာပထမလုပ္ပိုင္ခြင့္ပါ။ အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ကို သူ႔ဘက္ကေတာင္းဆိုထားတာရွိႏိုင္သလို ကုမၸဏီအဖြဲ႕အစည္းဖက္ကလည္း ခြင့္ျပဳထားၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တရားမွ်တစြာရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခြင့္ဆိုရာမွာ ဘက္ႏွစ္ဖက္စလံုးဟာ အဲဒီေ၀ါဟာရကိုညီၫြတ္မွ်တစြာသံုးစြဲၾကဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဖက္က တရားတယ္လို႔ထင္ထားတာေတြဟာ တျခားတစ္ဖက္မွာ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့တဲ့ကိစၥေတြျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကိုလြန္ကဲစြာေဖာ္ေဆာင္တတ္တဲ့ဘက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္၀ိေရာဓိနဲ႔ ပဋိပကၡေတြေပၚလာတတ္တာကို အားလံုးအသိပဲျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တရားမွ်တစြာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခြင့္ ဆိုတာ၀န္ထမ္း သို႔မဟုတ္ အလုပ္သမားသာမကအလုပ္ရွင္ဘက္ကလည္း လိုအပ္မွာအမွန္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္သူမဆုိ ကိုယ့္ရဲ႕အလုပ္အကိုင္တည္ၿမဲဖို႔၊ တစ္ဆင့္တိုးရာထူးတာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ဒီကတစ္ဆင့္သူ႔ဘ၀(သူ႔မိသားစုရဲ႕ဘ၀) ကိုေကာင္းမြန္တဲ့အနာဂတ္သစ္ဆီ သယ္ေဆာင္ သြားႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစား ၾကစၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္လိုအပ္တဲ့အခြင့္အလမ္းမ်ားဟာလည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာရွိေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀ရဲ႕အခြင့္အလမ္းမ်ားဟာလည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာရွိေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀ရဲ႕အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုဟာ သူ႔အတြက္စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာသင္ယူႀကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္တဲ့ကြင္းတစ္ကြင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
လုပ္ငန္းခြင္မွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာသင္ယူခြင့္ရယူတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္တာ၊ ကိုယ့္ရဲ႕အားထုတ္မႈ အရႀကီးပြားတိုးတက္ခြင့္ရတာဟာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ အသံုးျပဳႏိုင္တာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ သူလုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနတဲ့သူ႔ကုမၸဏီကို ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိေစ႐ံုမက သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုသူယူၿပီးလုပ္ကိုင္တာဟာ သက္ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းရွင္ သို႔မဟုတ္ ကုမၸဏီအတြက္ လည္းအက်ိဳးရွိေစမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္းအတြင္း စဥ္ဆက္မျပတ္သင္ယူေလ့လာခြင့္နဲ႕ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ ဟာလုပ္ပိုင္ခြင့္အျဖစ္ ရိုးရိုးေလး နားလည္ႏိုင္ပါသည္။
ဒီလိုပဲ ကိုယ့္လုပ္ပိုင္ခြင့္အရ ကိုယ္လုပ္ေနၾကေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ကိုယ့္ကုမၸဏီ၊ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕လုပ္ငန္းရည္မွန္းခ်က္ကဘာလဲဆိုတာ အေသအခ်ာမသိဘဲရမ္းႀကိတ္ေနၾကရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြရွိတတ္တယ္။ ျမင္းစီးၿပီးအထီးမွန္းမသိ၊ အမမွန္းမသိၾကသလိုေပါ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္မိခင္ကုမၸဏီရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို အရင္ဆံုးသိရွိေအာင္ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ အဲဒီလိုသိရွိပါမွလည္း လိုအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ေတြကို အလစ္အဟာမရွိ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခြင့္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ေတြရွိၿပီး အဲဒါကိုယံုၾကည္ခြင့္လည္းရႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
တတိယလုပ္ပိုင္ခြင့္ရဲ႕ အရွင္းလင္းဆံုးအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းရည္မွန္းခ်က္ကို သိရွိနားလည္ျပီး အဲ့ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ တာဝန္ကို ယံုၾကည္ထက္သန္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အလုပ္သမားတစ္ဦးရဲ႕ဖက္က “လုပ္ပိုင္ခြင့္” ျဖစ္သလို အလုပ္ရွင္ဖက္ကလည္း မိမိအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ကို နားလည္ခြင့္ျပဳတာဟာ သူ႔ဖက္ကလုပ္ပိုင္ခြင့္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္အလုပ္သမားမဆို ဘယ္သူမဆိုကိုယ္လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္လုိက္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုရဲ႕ အသီးအပြင့္ကိုျမင္ေတြ႕လို၊ ရရွိခံစားလိုၾကတာဓမၼတာပါ။ ေအာင္ျမင္မႈပီတိဆိုတာ မႏိႈင္းယွဥ္ေကာင္းတဲ့အရာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မိမိရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားအရ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ဟာ ထင္သာျမင္သာ သိသာခြင့္ ရရွိလိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုသိရွိဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားတာဟာ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ တရားမွ်တတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွထိခိုက္နစ္နာေစမယ္မထင္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ အဲဒီကိစၥကိုပဲတြန္႔တိုေနတဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြရွိတတ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္လုပ္လို႔ဘယ္ေလာက္ရၿပီး ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားခ်င္ၾကတယ္။ ဒါဟာ သင့္မသင့္စဥ္းစားဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕လုပ္ငန္းအဖြဲ႕အစည္းေတြကုမၸဏီေတြဟာ ေစာေစာကတင္ျပခဲ့တဲ့လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလးမ်ိဳးကို မသိဟန္ေဆာင္ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဟာ၀န္ထမ္းေတြ၊ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုပဲေရွး႐ႈၿပီး သူတို႔အတြက္မပါဘူးလို႔ထင္ေနတတ္ၾကတယ္။
အဲဒီလုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့အလုပ္ဌာနနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးမွာဘယ္လိုလူမ်ိဳးမွႀကိဳးစားပမ္းစားအလုပ္လုပ္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ တန္သေလာက္ပဲလုပ္ၾကလိမ့္မယ္။ တကယ့္ကိုဘ၀ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ တည္ေဆာက္လိုတဲ့သူေတြအဖို႔ မသင့္တဲ့အရပ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ဟာသူတို႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကိုမွန္မွန္ကန္ကန္ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ တျခားေနရာ၊ တျခား လုပ္ငန္းခြင္ေတြဆီကို ထြက္သြားၾကမွာေသခ်ာတယ္။
HR journal
No comments:
Post a Comment